Η Χρυσούλα η καλή,
δεν μπορεί άλλο να ζει
μες την έρημο μονάχη
κι όλο να ’χει και συνάχι!

Τι να κάνει η καημένη;
Είναι αλήθεια μπερδεμένη!

Ποιος κοιτάει προς τη δύση
κι είναι στην ανατολή;
Η Χρυσούλα η καλή!
Η καμήλα η Χρυσή!

Οι γονείς της πια δεν ξέρουν,
τι να κάνουνε μαζί της
και οι φίλοι της της λένε
διάφορα για να την πείσουν…
Και δεν τρώει και το φαΐ της!
Κι είναι στενοχωρημένη,
η Χρυσούλα η καημένη,
και μια δόση μπερδεμένη!!!

Ποιος κοιτάει προς τη δύση…

Μα η ζωή είναι δική της
και τα όνειρα παιδιά της
και το κρύο τ’ αγαπάει,
της ζεσταίνει την καρδιά της.
Και την έρημο θα αφήσει,
στη Σουηδία, τώρα πάει!
Πολική Καμήλα θα ’ναι,
πίσω δεν ξαναγυρνάει,
και τον πάγο μασουλάει!