Το δάσος όλο και μικραίνει
το τσεκούρι έκανε φίλο.

Το 'χει πείσει πως το δέντρο
πρέπει κάποιος να το γδέρνει
κι αυτό του μοιάζει τόσο
είν' και τα δυο φτιαγμένοι από ξύλο.

Τη θάλασσα κάποιος πικραίνει
αλλάζει χρώμα κάπου πηγαίνει.

Μια βαθαίνει, μια ξεραίνει
μια στις ξέρες μπαινοβγαίνει
δεν μπορεί να μας τρελαίνει
δεν μπορεί κάτι συμβαίνει.

Η ώρα είναι περασμένη
τα δευτερόλεπτα την κυνηγάνε
κι εκείνη τρέχει να προλάβει τους μήνες και τα χρόνια
πριν λιώσουνε τα χιόνια
εμάς να ξέρεις δεν θα μας προλάβει.

Η αγάπη είναι αποφασισμένη
να νικήσει την τόση την ασχήμια
δεν ρωτάει που να πάει
όποιον θέλει αγαπάει
ομορφαίνει όλους τους τόπους
τ’ αγρίμια κάνει ανθρώπους.

Το φίδι είναι μπερδεμένο
με τα χρόνια άλλαξε φύλο.

Λέει δεν φταίει αυτό καθόλου
είναι παρεξηγημένο
ο Αδάμ έβγαλε βρώμα
ούτε που το άγγιξε το μήλο.

Η ζέμπρα θέλει ψυχολόγο
είναι λέει τέρμα διχασμένη.

Μία ΠΑΟΚ μια Newcastle
μια Γιουβέντους, Καλαμάτα
παίρνει χάπια η καμένη
είναι τσίτα - μπούνια μπερδεμένη.

Ο ελέφαντας είναι θλιμμένος
ο υδατάνθρακας τον έχει πρήξει.

Τον ρωτάνε τα μυρμήγκια
πως θα βγει στην παραλία
και πριν να απαντήσει
τα καημένα τα ‘χει πατήσει.

Η αγάπη είναι αποφασισμένη
να νικήσει την τόση την ασχήμια
δεν ρωτάει που να πάει
όποιον θέλει αγαπάει
ομορφαίνει όλους τους τόπους
τ’ αγρίμια κάνει ανθρώπους.

Ένας φίλος μου είναι χαμένος
τριγυρνά σαν τον απόκληρο
τα τραγούδια που ακούει λέν'
για το άλλο του μισό
μα εγώ τον έκανα χρυσό
να βρει ένα άλλο ολόκληρο.