Ένα λουλούδι μοναχό σε βράχο ριζομενο
Κοιτάζω και ζηλεύω το το μοσχομυρισμένο
Έστεκε τόσο ζωντανό σαν τα ωραία μάτια
Που σε κοιτούν και γίνεσαι χίλια μικρά κομμάτια

Πάω να το κόψω μα αυτό μιλιά ανθρώπου βγάζει
“Πρέπει λοιπόν να μαραθώ για το δικό σου χάζι"
Λουλούδι μου συγχωρα κι έχω κρυφό μαράζι
Και η αγάπη η κρυφή ζωή δεν λογαριάζει

Άνθρωπε αν θα μαραθώ μαραίνεται η αγάπη
Και το κορίτσι που ζητάς θα φύγει θα ξεχάσει
Σου το πα μια στο λέω και δυο τη γνώμη δεν γυρίζω
Για το κορίτσι που αγαπώ δεν θα σου τη χαρίσω

Από τον βράχο το έβγαλα με όλη του τη ρίζα
Στην ομορφιά του κήπου σου το φύτεψα και είδα
Είδα τα άνθη τα όμορφα τα μοσχομυρισμένα
Να ανθίζουνε πιο δυνατά για σένα και για μένα