Άλλαξα χώρα διέσχισα τον ωκεανό
Με ένα Κτελ παλιό μες το χειμώνα.
Πήρα μαζί μου ευχές και δυο φωτογραφίες παλιές
Και απ’ την Ήπειρο βγήκα Αριζόνα.

«Μαίρη Μπουτς, Μαίρη Μπουτς» με φωνάζουν στο μοτέλ
να σερβίρω τους πελάτες το ουίσκυ.
«Μαρικάκι έλα δω!» μου φωνάζαν στο χωριό
αναλόγως ο καθένας πώς τη βρίσκει.

Φεύγουν οι μέρες και οι ώρες σαν καπνός
Σκληρή δουλειά στο φουλ η αδρεναλίνη
Καινούργιος κόσμος ανατέλλει μαγικός
Απ τον παλιό εαυτό μου τι θα μείνει.

«Μαίρη Μπουτς, Μαίρη Μπουτς» με φωνάζουν στο μοτέλ
να σερβίρω τους πελάτες το ουίσκυ.
«Μαρικάκι έλα δω!» μου φωνάζαν στο χωριό
αναλόγως ο καθένας πώς τη βρίσκει.

Κι όταν σχολάσω για λίγο σ’ ένα βράχο σαν αητός.
Κάθομαι και την έρημο αγναντεύω.
Είμαι η Μαρίκα Μπουτσέλη δεν χρωστάω κανενός
Για τ' όνειρό μου πάντα θα παλεύω.

«Μαίρη Μπουτς, Μαίρη Μπουτς» με φωνάζουν στο μοτέλ
να σερβίρω τους πελάτες το ουίσκυ.
«Μαρικάκι έλα δω!» μου φωνάζαν στο χωριό
αναλόγως ο καθένας πώς τη βρίσκει.

Όπως φορούσα μια μέρα της εργασίας τη στολή.
Ένα τραγούδι παλιό μού 'ρθε στο στόμα
Απ’ τα ποτάμια της γης μου τα κρυστάλλινα είχε βγει
Κι έπεσε πάνω στο άγονο,το ξένο χώμα

«Ξενιτεμένο μου πουλί και παραπονεμένο
Μωρέ ξένε μου και παραπονεμένο
Η ξενιτιά σε χαίρεται
κι εγώ έχω τον καημό σου μωρέ ξένε μου
κι εγώ έχω τον καημό σου...»