Στην πόλη έπεσε νωρίς
το πιο βαθύ σκοτάδι
Τριγύρω νύχτωσε παντού
μα πουθενά το βράδυ
Βγαίνω να πάρω μια δροσιά
μα φλόγα με φυσάει
Μυρίζω πόσα όνειρα
κάηκαν σ’ ένα βράδυ

Παλιόκαιρε, θα νικήσω
τον κάβο θα λύσω
θα σε χαιρετήσω
Θα βγω έξω στην προκυμαία
θα γίνω σημαία
στον κόντρα αέρα
Βήμα το βήμα εγώ θα ’ρθω
κι ας μη σου αρέσει
ακόμα υπάρχω
Παλιόκαιρε, έχε τον νου σου
ξέρω τους δικούς σου
τους πιο κολλητούς σου

Οι φίλοι μου όλοι συνεπείς
στης κούρσας το ποτάμι
Ανάμεσα σε τρεις δουλειές
στριμώχνουνε το χάδι
Τρέχουν να θρέψουν τα παιδιά
που μόνα μεγαλώνουν
Στη βόλτα μίας Κυριακής
κουπόνι εξαργυρώνουν

Παλιόκαιρε, θα νικήσω
τον κάβο θα λύσω
θα σε χαιρετήσω
Θα βγω έξω στην προκυμαία
θα γίνω σημαία
στον κόντρα αέρα
Βήμα το βήμα εγώ θα ’ρθω
κι ας μη σου αρέσει
ακόμα υπάρχω
Παλιόκαιρε, έχε τον νου σου
ξέρω τους δικούς σου
τους πιο κολλητούς σου

Στον δρόμο μάτια σφραγιστά
μην τύχει και κοιτάξεις
έναν απλό περαστικό
και δεις πόσο του μοιάζεις
Και καταλάβεις τον αφρό
που όλοι κολυμπάμε
Μέσα στην κατσαρόλα μας
Τα χρόνια μας περνάμε

Παλιόκαιρε, θα νικήσω
τον κάβο θα λύσω
θα σε χαιρετήσω
Θα βγω έξω στην προκυμαία
θα γίνω σημαία
στον κόντρα αέρα
Βήμα το βήμα εγώ θα ’ρθω
κι ας μη σου αρέσει
ακόμα υπάρχω
Παλιόκαιρε, έχε τον νου σου
ξέρω τους δικούς σου
τους πιο κολλητούς σου