Μια βόλτα στη Βόλβη, όπως μια βόλτα στο Λοκ Λομόντ
δυο τόποι – σαν ένας, την ίδια στιγμή υπάρχω ως
περιπλανώμενη αμφισημία

γρήγορη εκ φύσεως εικόνα στη διάσπασή της –
βρόμικος πάγος μετακινείται με ορμή προς τα μεσόγεια
την στιγμή που τα βάθη της λίμνης εισχωρούν σαν οξυγόνο
στα έγκατα τ’ ουρανού μου και με πνίγουν από παντού

[μεταφορά μιας ανοιχτής εικόνας που δημιουργείται ολοφρενώς
από την ίδια της την κίνηση]