Εκείνοι κοιτούν μακριά, προς τον ανοιχτό ορίζοντα, προς την
ευτυχία. Έχουν τεράστια, ορθάνοιχτα μάτια, που λαμποκοπούν,
δόντια που ανοίγονται αστραφτερά σε πλατιά χαμόγελα. Ας
μη μιλήσω καλύτερα για τα χέρια τους, που όταν εκφράζονται
υπογραμμίζοντας με κινήσεις τα λόγια, το κάνουν τόσο απότομα
και κοφτά, σαν ν’ αποκεφαλίζουν τον αέρα. Κι όσο να πεις για
τα πόδια τους, αυτά δεν κάνουν άλλη δουλειά, από το να παρα-
βγαίνουν κάθε λίγο και λιγάκι, τα άχαρα, σε αγώνες.