Όταν θα μάθεις πως έχω πεθάνει μην τραγουδήσεις
Ούτε έναν στίχο δικό μου
γιατί θα τρομάξει ο θάνατος και η γαλήνη
και άντε να τον πείσεις πως οι στίχοι μου ήταν
μια μυστική κραυγή ελευθερίας για την πολυπόθητη αθανασία
άντε να του δώσεις να καταλάβει πως όταν λέω αθανασία
εννοώ έναν κόσμο που δεν υπόκειται σε ερμηνείες

νυστάζω, έχω παλέψει πολύ γι’ αυτό, έχω κερδίσει τη σιωπή
με το σπαθί μου – τόσα και τόσα τραγούδια και μια τυχαία
κραυγή κάποιου παιδιού που ποτέ δεν θα μάθει πως υπήρξα

όχι, καλύτερα να μην πεις τίποτα – πες μόνο
πως ήμουν ένας άνθρωπος σε τέσσερις ρόλους
πες πως απόψε κάποιος έριξε κάτι μέσα στο ποτό μου
κι εξαφανίστηκα