Αυτός ο πόλεμος συνέβη
στο σκοτάδι του μυαλού σου

Μια παλιά γερμανική ιστορία,
η κάθε ιστορία, όπως τα στρατιωτάκια
που παίζαμε μικροί

Τώρα, από τον Έλβα, το μυαλό μου
τρέχει στον Έβρο, στα χίλια του δέλτα δέντρα
σταμάτησαν να μ’ αγαπούν οι φίλοι
όταν τους είπα δεν παίζω άλλο

Ξαπλώνω στο γρασίδι και μετράω παιχνίδια,
πολέμους, φίλους, εχθρούς,
μετράω τρυφερότητες

Ο ήλιος φωτίζει το μολυβένιο στρατιωτάκι
εκείνων των χρόνων – ο κοκκινολαίμης δίπλα
το τσιμπάει με το ράμφος, στριγκά τιτιβίζει
Πέρασαν χρόνια και δεν διακρίνω ποιος απ’ τους
δυο μας έπεσε στη μάχη – ποιος ζει