Μοιάζουν για άνθρωποι που μεταφέρουν σχοινί
ψυχωμένοι μέσα στους υπονόμους της Ιστορίας
Περπατώντας πάνω στα 2015 λεκιασμένα τριαντάφυλλα-
μαργαριτάρια Στο περιδέραιο-στραγγάλη της Κόμισσας
Europa έτσι όπως ορθώνεται μαρμάρινη και ρημαγμένη
στο φόντο του αττικού ουρανού Οι αυτόχειρες του
φωτοφράχτη Γύρω απ’ τα πόδια της φύλλα σκοτεινά Γη
τους η κλαδεμένη από κάθε καλό ελευθερία Τέφρες
καπνοδόχοι κλάσμα σκοτεινό Φθινόπωρο στον πολιτισμό
μα μνήμη άνοιξης μοιάζει να τους οδηγεί στον ουρανό

[ 7 λεύγες κάτω από την ρίμα τον καιρού — θαμμένοι
εκεί όπου ανθίζει μια “Αλεξάνδρεια τον νου
— και όλοι οι νεκροί υποκλίνονται σ’ αυτό]