Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23

Warning: Cannot modify header information - headers already sent by (output started at /home/stixoi/public_html/sec.php:2) in /home/stixoi/public_html/gr/Lyrics/index.php on line 364
stixoi.info: Η Τελικη Κατευθυνση
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130388 Τραγούδια, 269369 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

Η Τελικη Κατευθυνση      
 
Στίχοι:  
Γιώργος Αλισάνογλου
Μουσική:  
Αμελοποίητα


Εδώ το ποίημα
Δοκιμάζει την απομάκρυνση
Από ό,τι έως τώρα ονομάτισε Κόσμο
Διεισδύει ολόκληρο μέσα στο σώμα
Ολοσχερώς
Με μια απόλυτη όσο και ανείπωτη
Ηδυπάθεια
Γιγαντώνεται
Γίνεται θεόρατο
Οράται από παντού
Σε μια σιωπή εγκληματικά ηθελημένη
Ξεριζώνει από το στήθος του
Τον καρκίνο της ελπίδας
Την μοναξιά των γενεών
Παραβιάζει τις σφραγισμένες σάρκες
Των παιδιών

Ζωή είναι αυτό
Το οτιδήποτε τυχαίο
Που υποβάλλει μια
Δυνατότητα
Μα που ταυτόχρονα την αναιρεί
Συχνά
Μέσα απ’ τον σάλαγο
Της ιστορίας
Μια αιώνια δυνατότητα
Επιβιώνει
Κι όμως
Αυτός ο έρωτας
Αναγγέλλει
Την τρομαχτική εξαφάνιση
Αυτού που υπάρχει
Γιατί ό,τι μέσα μου οικοδομεί
Ταυτόχρονα καταρρέει
Κι όμως η καρδιά
Για πάντα κατοικείται
Ό,τι σκότωσες πρέπει
Ν’ αγαπάς
Εκείνο το αίσθημα
Που όλο αρχίζει
Από ένα θάμβος ουρανού
Από ένα κάλλος ή μια ηδονή
Και μετά δίχως να τελειώνει
Τελειώνει

Αναλογίζομαι μια νέα ηθική
Της τέχνης
Όπου το δράμα αρνείται
Να συντελεστεί
Το ποίημα σε πόζα πόρνης
Ένας άγγελος
-Είδος υβριδικό-
Που φτάνει πάντα
Όταν είναι πολύ αργά
Αποκαμωμένος
Έτσι όπως αιωρείται
Μεταξύ του εγκλήματος
Και του έρωτα
Για να κρατηθεί
Καθώς πέφτει
Από τρύπα σε τρύπα
Μανιασμένος

Καλώ την αγωνία μου
Σιωπηλά
Επικαλούμαι όμως
Παράφορα ευτυχής
Τους κωμικούς
Τους πρίγκιπες
Και την δενδρογαλιά
Εδώ που φτάσαμε
Με κοπετούς
Με σύμβολα ωχρά
Στη μοναξιά των λεωφόρων
Η κραυγή για ελευθερία
Ο έρωτας
Η τέχνη
Αρχίζουν σαν περίπατος
Εκεί που όλα έμοιαζαν
Να έχουν αποφασιστεί
Σ’ αυτή την εξισωμένη πραγματικότητα
Η θέση μας φαντάζει αφοπλιστική
Εδώ – ένα συναίσθημα
Δυναμώνει το φτερούγισμα
Αύριο το ποίημα θα τελειώσει
Κατοικούμε μέσα του
Μας έχει διαποτίσει
Άκλαυτη γη
Το έχουμε ενσαρκωθεί
Ωσάν υπαίθρια ηδονή
Έχει μαζέψει απ’ όλους τα πάντα
Μέσα στους διαδρόμους
Όλο φωνές
Ξάγρυπνες ώρες

Καμία φωνή!
Μόνο τα στόματα
Κατοικούμε μέσα τους
Μέσα στους διαδρόμους
[Δεν είμαστε πια ποιητές]
Είμαστε σάρκα που λυγίζει να βρει
Καμία φωνή
Στάζει μελάνι
Δεν θέλει να επουλωθεί
Το βαθύ γίνεται
Ακόμα πιό βαθύ
Πεθαίνουμε από Σώμα
Είμαστε οι Κωμικοί
Προς
Αυτή
Την
Αλόγιστη
Κατεύθυνση
[Της Τύχης]
Να
Ακουστεί

[ Και αυτή είναι η πιο απόμακρη δυνατότητα ]




 Στατιστικά στοιχεία 
       Δημοφιλία: -
      Αναγνώσεις: 54
      Σχόλια: 0
      Αφιερώσεις: 0
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Αφιέρωσέ το κάπου
Νέα μετάφραση
Εκτυπώσιμη μορφή
Αποστολή με email
Διόρθωση-Συμπλήρωση
 
   
 
   cactus @ 05-03-2023


Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο