Όλη τη νύχτα
έβλεπε το αίμα της
να τρέχει ασταμάτητα
στην άσφαλτο
κι εκείνη να το κυνηγά
ασθμαίνοντας
με μπαλωμένη απόχη.
Ας ήξερε καλά
πως το ξημέρωμα
το πορφυρό ποτάμι
θα πετρώσει
και τότε εκείνη
τυλιγμένη στο κουκούλι της
θα ξαναγίνει κάμπια.