Απρόσεκτη
η νύχτα της απόσυρσης
γλιστράει στις διάσπαρτες σελίδες
Φιγούρες
σκυθρωπές φιλονικούν
ένα κρεβάτι
από ξύλο σιωπής
αργοσαλεύει.
Ο σκουριασμένος λόγος
παραδίνεται
ποιο ποίημα
μπορεί να με κρατήσει;
Μάταια έψαχνα
τις λέξεις στον καιρό
ο τελευταίος στίχος λιποτάκτησε
κι ο έρωτας που μ’ έτρεχε
απ’ το μηδέν στο τέρμα
αρνείται επίμονα να οδηγήσει.

Ανάβω το σκοτάδι να κρυφτώ
στα πένθιμα χαμόγελα της λήθης.
Καλύτερα να κλείσω το παράθυρο.
Θα βρέξει αίμα.