Έπρεπε να περάσουν χρόνια
το πρόσωπο σου να δω καθαρά,
έπρεπε να χαθεί η ζωή μου
για να σωθούν τα δικά σου φτερά.

Αχ και να γύριζα το χρόνο πίσω
να μη σε γνώριζα, να μην σ’ αγαπήσω.
Αχ και να γύριζες κοντά μου πάλι
και όσα τράβηξα όλα χαλάλι.

Και να ‘ξερα που να ‘σαι τώρα
να πιώ μονάχη φαρμάκι διπλό,
που ‘γινες στη ζωή μου μπόρα
και λαχταράει κι η ψυχή το νερό.

Αχ και να γύριζα το χρόνο πίσω
να μη σε γνώριζα, να μην σ’ αγαπήσω.
Αχ και να γύριζες κοντά μου πάλι
και όσα τράβηξα όλα χαλάλι.