Ξύπνησες άσχημα σε μια ερημιά
την κάνανε οι αγάπες σου πατώντας στις μύτες
το έξι μέθυσε και έγινε εννιά
και οι μέρες σου αλλάξανε και γίνανε νύχτες

Έφυγες γρήγορα μα ήταν αργά
τα όνειρα σου σου την είχαν στημένη
Γύρισες πίσω να κρυφτείς στα παλιά
μα η μηχανή σου ήταν πια χαλασμένη

Ήταν ο πόνος σα χάδι γλυκός
και η απογοήτευση γλυκιά σαν το μέλι
μέσα σου σου ξύπνησε ένας άλλος θεός
που εδώ και χρόνια πια κανείς δεν τον θέλει.

ξανακουρντιστηκες από την αρχή
ήσουνα φρέσκος σ΄ένα μπαγιάτικο σώμα
τράβηξες τζούρα κάνοντας μιαν ευχή
κι έπεσες πάλι στης καρδίας σου το κώμα

Γύρισες σπίτι κι ήταν όλα κλειστά
και το κλειδί στην κλειδαριά δε χωρούσε
ήσουνα άγνωστος σε μια γειτονιά
που από παράθυρα κλειστά σε κοιτούσε

καράβια χάρτινα σε παίρνουν μακριά
σε ωκεανούς από μελανί θλιμμένο
μεσ'το κεφάλι σου χαμένα κορμιά
ζητωκραυγάζουν για ένα παιχνίδι

χαμένο

εκατομμύρια ξεχασμένα γιατί
σκέψεις μονόφυλλα ιδέες σφηνάκια
πέντε έξι λέξεις σε μια κόλα χαρτί
για να κατέβουνε καλά τα φαρμάκια


Σε νανουρίζει μια σβησμένη Φωτιά
σε κυνηγάει μια ακίνητη εικόνα
σε παρασέρνει η ζωή στα βαθιά για να
σε πνίξει σε μια σταγόνα

Λίγη βοήθεια από την τύχη ζητάς
μα ιεροκήρυκες γκουρού και προφήτες
κάναν κουμάντο από πριν τι θα φας
και το μαγείρευαν για σένα τις νύχτες

Νιώθεις αρχάγγελος μα και ξωτικό
και είναι το κλάμα ενός μωρού που σε στέλνει
παγιδευμένο σ'ενα κόσμο τρελό που όποιος
αγάπησε ο διάολος τον παίρνει

ξαναδιαβάζεις τα γράμματα που ο Βαν Γκονγκ
στον αδερφό του Τεό είχε στείλει
σ'ενα πικ απ παίζει ένας δίσκος των Γκονγκ
και του μυαλού σου τρελαίνονται οι μύλοι

Αποκοιμιέσαι μέσα σε μια αγκαλιά
που αλλάζει πρόσωπα και σε καταπίνει
μπροστά σου η θάλασσα λικνίζεται αργά
σ ‘ένα ταγκό με παρτενέρ τη Σελήνη

Αποκοιμιέσαι μέσα σε μια αγκαλιά
που αλλάζει πρόσωπα και σε καταπίνει
μπροστά σου η θάλασσα λικνίζεται αργά
σ ‘ένα ταγκό με παρτενέρ τη Σελήνη