Σαν φως στο δωμάτιο μπαίνεις και γελάς,
Σαν φως απ’ το άπειρο σκύβεις, με φιλάς
Και να! – περιστρέφεσαι στη μικρή αυλή,
Κάνεις τη ζωή μου να μοιάζει μαγική

Σαν φως στο παράθυρο φτάνεις ξαφνικά,
Χτυπάς και τινάζομαι απ’ τα σκεπάσματα
Ποιός άνεμος σ’ έσπρωξε να βρεθείς εδώ,
Ποιός ήλιος σε χάιδεψε στο γυμνό λαιμό

Και μ’ ακούς να παραμιλώ:
«Μα τι όνειρο κι αυτό».
Οι ψυχές σαν φαντάσματα
Τριγυρνούν στα χαλάσματα

Σαν φως μες τα μάτια μου γλίστρησες ξανά
Kι είδα πως τα όνειρα είναι ζωντανά.
Εδώ! – μπρος στα πόδια σου στέκουν, με κοιτούν,
Πιάνουν τα’ άδεια χέρια μου και τα συγχωρούν

Και μ’ ακούς να παραμιλώ
«Μα τι όνειρο κι αυτό»
Οι ψυχές σαν φαντάσματα
Tριγυρνούν στα χαλάσματα

«Όνειρα – όνειρα ποτάμια δροσερά,
Πάρτε με – πάρτε με κι εμένα μακριά
Όνειρα - όνειρα ποτάμια δροσερά,
Πάρτε με – πάρτε μαζί στο πουθενά.»