Δεν έχω καρδιά να χτυπά μες το στήθος
Ανάσα να βγάλω μιλιά
Μου ‘δέσαν τα χέρια μου ‘κόψαν τη γλώσσα
Με φίμωσαν και μ’ άφησαν στην ερημιά
Για να περιμενω εναν ξένο σωτήρα
Που ξέρει όλα τα μυστικά
Που ξέρει να λέει παραμύθια στους φίλους
Που πέφτει για μας στη φωτιά

Δεν έχω αγάπη σ’ ανθρώπους να δώσω
Ελπίδα δεν έχω καμιά
Ο κόσμος εδώ μας γυρίζει την πλάτη
Κοιτάζει αλλού, προσπερνά
Τι κι αν μας χτυπούν δυνατά στο κεφάλι
Τι κι αν μας κλωτσούν στ’ αχαμνά

Μια μοίρα σκληρή διαλέγει και πάλι
η δύναμη να κυβερνά



Τόσα χρόνια παλεύω σε μιαν άνιση μάχη
Τόσα χρόνια είμαι μόνος και σηκώνομαι πάλι
Τόσα χρόνια βουλιάζω μες στις λάσπες και πέφτω
Ό,τι έχω σου δίνω κι ό,τι δίνω το παίρνω
Τόσα χρόνια πεθαίνω και σκοτώνω για ‘σένα
Μες στη νύχτα του κόσμου
Ονειρεύομαι εσένα
Μες στη νύχτα του κόσμου
Ονειρεύομαι εσένα.


Και να! Περιμένω να ‘ρθει
να με σώσει
Να σκύψει να δει την πληγή
Με δάκρυα και πόνο
για να τη γιατρέψει
Και να με σηκώσει απ’ τη γη.