Κίτρινο ποίημα
η δύση
ανάβουνε σιγά σιγά
τα φώτα.
Στους δρόμους κυλάει
άνεμος
με τα παλιά σου γράμματα
ανοιγμένα.

Δεν τόνιζες καλά
τις λέξεις
χρόνια καθηλωμένος
στη βεράντα
στο ίδιο φόντο
της σκιάς.
Ύστερα
δεν σε γνωρίζω
σου είπα.

Από τότε
δεν έχει ήλιο
δεν έχει ανατολή.

Μόνο ημίφως.
Μόνο ημίφως.