Νυχτώνει γρήγορα
στο σπίτι η άνοιξη.
Τι έγινε εκείνη η στιγμή
που γέλασες
μέσα στον ύπνο σου
με χείλη παγωμένα
ζητούσες κάτι
δεν το ’λεγες δεν
έφτανε στο πρόσωπό σου
η φωνή η μνήμη
η θάλασσα.

Καθόσουν πάνω στα
χαλίκια και τώρα
τόσα χρόνια μακριά
σε κάποια παραλία θα
κοιτάζεις
να φεύγει ο ήλιος
να φεύγ’ η λέξη
να φεύγ’ η θάλασσα.

Νυχτώνει γρήγορα στο
σπίτι μας η άνοιξη.