Μπαίνει στο σπίτι
ουρανός.
Ομίχλη κίτρινη
κάθεται στις καρέκλες.
Βουίζει μέλισσα
στο άνθος
παίρνει τη γύρη
των ματιών.

Κλείσε τα βλέφαρα
σου λέω,
που σε κρατώ
στην αγκαλιά
που τρέμω μη
σε χάσω.

Αύριο πάλι να ’ρθεις
στ’ όνειρό μου
με τα κεριά
με τ’ άλογα
με νύχια και με δόντια
να κρατηθώ
από τα χέρια σου.