Μακριά σου οι νύχτες μια θανάσιμη απειλή
κόβεται το νήμα της ζωής και η επαφή,
θέλω να φωνάξω μα δεν βγαίνει η φωνή
σε ζητώ σαν διψασμένη γη.

Αυτές τις στιγμές
που όλη γη την μοναξιά μου δε χωράει
σαν τρελή σε ζητώ
σαν αστέρι που δεν έχει ουρανό.

Τις νύχτες τις μοναχικές μου
έλα και πες μου δύσκολα βράδια
μακριά μου αν περνάς.
Τώρα που ο χρόνος τελειώνει,
τι μας ενώνει,
αν με θυμάσαι όπως εγώ κι αν μ’ αγαπάς.

Τις νύχτες τις μοναχικές μου
οι αντοχές μου με έχουν προδώσει
και γυρεύω να σε βρω.
Θέλω όπως πρώτα να με ψάξεις
να ‘ρθεις να ανάψεις
τα φώτα του έρωτα με ένα σ’ αγαπώ.

Στο παλιό μας σπίτι έχει σβήσει η χαρά
λέω το όνομά σου και κανείς δεν απαντά,
άδεια στο κρεβάτι η δική σου η πλευρά
έφυγες και η νύχτα δεν περνά.

Που πας; Που γυρνάς;
Τόσα όνειρα σου είχα χαρισμένα
δεν μπορεί να ξεχνάς
κατά βάθος ξέρω ακόμα μ’ αγαπάς.

Τις νύχτες τις μοναχικές μου
έλα και πες μου δύσκολα βράδια
μακριά μου αν περνάς.
Τώρα που ο χρόνος τελειώνει,
τι μας ενώνει,
αν με θυμάσαι όπως εγώ κι αν μ’ αγαπάς.

Τις νύχτες τις μοναχικές μου
οι αντοχές μου με έχουν προδώσει
και γυρεύω να σε βρω.
Θέλω όπως πρώτα να με ψάξεις
να ‘ρθεις να ανάψεις
τα φώτα του έρωτα με ένα σ’ αγαπώ.