Δεν ξέρω αν με νιώθεις
γνωρίζω ένα κουράγιο
αυτό που κάνω χρόνια
από δω ως το Πόρτο Κάγιο.

Δεν ξέρω αν με νιώθεις
δεν ξέρω αν σ’ αγγίζω
μ’ αυτό το ‘μία-μία’
που τώρα βασανίζω.

Μία μαύρο μία χρώμα
μια ανάσα μια σε κώμα
μια γελάμε μία κλαίμε
κάτι να ‘χουμε να λέμε.

Μία φως μια σκοτάδι
ένας ήλιος ένα χάδι
μια αγκαλιά μου μια ματιά μου
για την όμορφη καρδιά μου.

Το ξέρω πως με θέλεις
και τόσο υπομένεις
την τρέλα μου αυτή
κοπέλα μου μικρή.

Ζητάς το καλοκαίρι
αβάσταχτο καυτό
με λίγο βουλοκέρι
το σφράγισα κι αυτό.