Έχασε τη μνήμη του
Δεν ενθυμείται
πώς να δοξάζεται
σε στάση εκχώρησης
άνευ όρων
Πάει
πέταξε μακριά
από την αθανασία
του φεγγαριού
Τώρα που ξημερώνει μόνο νηστεία
με την αψάδα του πόνου στο υπογάστριο
να σπαρταράει από ίλιγγο
ρημάζει
ασκητεύει
αγκαλιά με τα ανεμοσκορπίσματα
μιας ιδέας
Μην ψάχνετε το κονάκι του
Άλλαξε φύση
Ενθάδε
Πήζει το αίμα του
κι από ποταμός
γίνεται πέτρα
Του Έρωτα το Σώμα