Εσύ με κάνεις και μπορώ να μην κοιτάζω πίσω
οι φόβοι μου δεν πιάνουνε, οι λύπες δεν βαστούν
ψάχνω με λόγια να το πω σε λέξεις να το κλείσω
κι οι λέξεις δεν μου φτάνουνε, δεν ξέρουν να το πουν.

Ν’ ανέβω στην ανάσα σου
σκαλί και πιο κοντά σου
ψίθυρος φτάνει εκεί ψηλά
του κόσμου η κραυγή.
Αλλιώς κυλάνε τα νερά
από την αγκαλιά σου
κι εγώ παιδί που λαχταρά
να μπει, να βαφτιστεί.

Αφήνω πίσω τον καιρό που είχε μονάχα μπόρα
κι όλο στις μύτες πάταγα να μην φανερωθώ
μου φτάνει μόνο που είσαι εδώ κι εγώ μαζί σου τώρα
με όλα αυτά που κράταγα για να σου μοιραστώ.