Στου κάτω κόσμου θα κατέβω τα παλάτια
να φέρω δάκρυ της ψυχής να δροσιστείς,

να φέρω φως για τα γαλάζια σου τα μάτια,
μια χούφτα θάλασσα τη γη να ονειρευτείς…

Ένα καράβι θ’ αρματώσω να σαλπάρω
με καλοκαίρια και μ’ ανέμου λευτεριά,

στον κάτω κόσμο να κατέβω να σε πάρω
να βρεις λιμάνι στη ζεστή μου αγκαλιά…

Στα μύρια χρώματα που καιν την οικουμένη
θα κόψω κόκκινο βαθύ της χαραυγής,

και μ’ ένα αστέρι που ματώνει και προσμένει
θα στείλω μήνυμα στα πέρατα της γης…

Κρυφό φανέρωμα, η γη σε περιμένει,
κάστρο να χτίσεις μ’ ουρανό και ξαστεριά,

να΄ χω ελπίδα στο κατάρτι σου δεμένη
να κυματίζει στη δική σου λευτεριά…

Στα βλέφαρά σου ανασκίρτησαν οι ώρες…
Σκόρπα τη λήθη, τις φωτιές να θυμηθείς,

γαλάζια άνοιξη που σ΄ έκλεψαν οι μπόρες
γύρε στο πλάι μου, στο φως να κοιμηθείς…