Αγόρασε μου ένα λεπτό
σ’ εκείνο το κρεβάτι πάλι,
αγόρασε μου την ψυχή
την πούλησα πάνω στη ζάλη.

Έβαλα ενέχυρο τα πάντα
ζωή σφεντόνα από τιράντα,
πέφτει το παντελόνι κρέμεται
κι άλλος την άλλη τώρα γεύεται.

Ε-νέ-χυ-ρο

Γέμισε ο τόπος ‘αγοράζω’
χρυσό και ψίχουλα μοιράζω
μα εγώ δεν είχα δέκα λίρες
μόνο ψυχή μαύρη στις μοίρες.

Το τελευταίο οχυρό
ενέχυρο μπήκε κι αυτό
ο τελευταίος Μοϊκανός
άφησε φράντζα ο τρελός.

Ε-νέ-χυ-ρο

Μείνε μακριά μου
σε πουλάω στο λεπτό
είμαι χρυσοθήρας
ο προικοθήρας ο καλός.

Μείνε μακριά μου
τρυπάω την καρδιά μου,
μαχαίρι μπήγω μέσα
σε κλαίω πριγκηπέσσα.