Πίστευες για σένα πως πεθαίνω Πως για χίλια βράδια θα σε περιμένω Μου ‘μαθες να κάνω ό,τι θέλεις Για να με θες αρκετά Μάλλον δεν ήμουν και τίποτα για σένα Δεν ήσουν έρωτας με τέλειο ψέμα Δεν έχω χρόνο πια για τον καθένα Όχι αυτή τη φορά Κοίτα με! Τα καινούργια μου μαύρα στολίδια βάζω Τη δική σου τελετή με φίλες μου ετοιμάζω Κι όταν με ρωτάνε αν φοβάμαι, αν δάκρυα στάζω Τους φωνάζω τώρα μ’ οργή: “Θεός σχωρέστον” Στου μυαλού μου τα βαθιά ψάξε βρες τον Και καφέ βαρύ κερνάω, αν θες πιες τον Τ’ όνομά του, όμως, ποτέ μη μου πεις Μη μου το πεις… Θεος σχωρέστον! Μέσα μου τ’ αστέρια θα μιλάνε Ξέρουν πάντα το σωστό Με τις φίλες μου θα τραγουδάμε Έναν πένθιμο σκοπό—