Τα πουλιά που φεύγουν τρομαγμένα
θα τα δεις να κυνηγούν τα τρένα
στα φτερά τους έχουνε και μένα
στα φτερά τους έχουνε και μένα

Δεν ακολουθούν τη μοναξιά τους
κι αυτή πάντα βρίσκεται μπροστά τους
η αλήθεια τους το πεταγμά τους
η αλήθεια τους το πέταγμά τους

Δε γνωρίζουνε από πατρίδα
μόνο φως και μόνο καταιγίδα
ξέρουνε όσα εγώ δεν είδα
Δε γνωρίζουνε από αγάπη
που ναι σαν τη μαχαιριά στη πλάτη
ρίχνουν μέσα στη πληγή αλάτι
για να γιατρευτούν

Τα κοιτάζουν μάτια απ τα βαγόνια
και χάνονται όπως παιρνούν τα χρόνια
δώσε μου μια στιγμή ακόμα
δώσε μου μια στιγμή ακόμα

Τα πουλιά που φεύγουν τρομαγμενα
τρέχουνε στο δρόμο τους το βλέμμα
στα φτερά τους έχουνε και μένα
στα φτερά τους έχουνε και μένα