Κι ας μου τάζανε λαγούς με πετραχείλια,
πισίνες στο χόλυγουντ μοντέλα,
η Ριάνα να μου έλεγε έλα, έλα κάτω απ'την ομπρέλα
δεν θα άφηνα στιγμή τα δυο σου χείλια.
Διώξαμε απο πάνω το σαράκι μας
και με την φτώχεια μας εμείς καλοπερνάμε,
μιλάμε με τα μάτια, την ζωή την αγαπάμε
κι έτσι την περνάμε φίνα στο τσαρδάκι μας.
Δεν με νοιάζουν τα λεφτά ούτε κι η δόξα,
δεν την πάω τέτοια τρέλα τέτοια λόξα,
γουστάρω τη δική σου τρέλα την αλλιώτικη
τη γέννημα θρέμα Πατησιώτικη.

Τ'ομορφότερο λουλούδι είσαι εσύ,
τ'ομορφότερο τραγούδι είσαι εσύ,
σ'αγαπώ, σ'αγαπώ γιατί είσαι εσύ.

Όπως τινάζεις το μαλλί θα σε ζωγράφιζε ο Νταλί
για μένα είσαι ζωντανή ζωγραφιά,
το τατού που έχω μες στην καρδιά,
το τρεχούμενο νερό απο το πιο ψηλό βουνό
σε πίνω απο την πηγή και ξεδιψώ.
Σ'αγαπώ όχι γιατί είσαι ωραία,
γιατί είσαι η καλύτερή μου παρέα,
στα δύσκολα γιατί η ζωή είναι σκληρή
εσύ μωρό μου είσαι πάντα εκεί.
Εκεί που δεν φυτρώνει τίποτα, στην έρημο
ξεφύτρωσες λουλούδι μυρωδάτο
με πολύχρωμα φύλλα γεμάτο,
σε μύρισα κι έφυγα γι'αυτό και με φωνάζουνε φευγάτο!

Τ'ομορφότερο λουλούδι είσαι εσύ,
τ'ομορφότερο τραγούδι είσαι εσύ,
σ'αγαπώ, σ'αγαπώ γιατί είσαι εσύ.