Είν’ ο χρόνος δολοφόνος,
Που παλεύεις πάντα μόνος,
Και σε παίρνει απ’ το χέρι,
Και σου ξυπνάει ζωές.

Κι είν’ ο πόνος ταχυδρόμος,
Της ψυχής σου ο μόνος δρόμος,
Που σε πάει όπου θέλεις,
Και σου ανοίγει πληγές.

Έλα ξανά και δώσ’ μου στιγμές,
Γύρνα εδώ και κάνε το σήμερα χθες.

Αναμνήσεις, έχω στην καρδιά μου,
Που δεν είσαι, μες την αγκαλιά μου,
Αναμνήσεις, θέλω να φωνάξω,
Ότι για σένα, υπάρχω και ζω.

Αναμνήσεις, έχω στο μυαλό μου,
Που δεν είσαι, τώρα στο πλευρό μου,
Αναμνήσεις, που με κάνουν,
Να υποφέρω και να πονώ.

Ειν’ τα χρόνια χελιδόνια,
Που αράζουν στα μπαλκόνια,
Κι όταν φεύγουν σχηματίζουν,
Στον ουρανό σου καρδιές.

Ειν’ τα λόγια μοιρολόγια,
Που κουρδίζουν τα ρολόγια,
Κι αν αντίστροφα μετράνε,
Φέρνουν μπροστά σου όσα θες.

Έλα ξανά και δώσ’ μου στιγμές,
Γύρνα εδώ και κάνε το σήμερα χθες.