Μου έχουν δώσει απ’ την αρχή σκάρτη πορεία
να ναυαγώ, να μη μπορώ λιμάνια ν’ αντικρίσω
τραβάω μπρος και όλο πάω προς τα πίσω
συντεταγμένες λανθασμένες εσκεμμένα.

Όμως εμένα δε με νοιάζει ολωσδιόλου
αρκεί που μπόρεσα να κάνω ένα ταξίδι
κι ας μου έχει γίνει η θάλασσα βαρίδι
κι ας βλέπω μόνο τα νησάκια του διαβόλου
αρκεί που μπόρεσα να κάνω το ταξίδι.

Είναι στιγμές που το παράπονο με πιάνει
μα σκέφτομαι πως έχει μόνο σημασία
να βρω επιτέλους τη δική μου την πορεία
Ιθάκες χίλιες αλλά ούτε ένα λιμάνι.