Η ζωή μου ένα δέντρο μέσ' την ερημιά
ένα σκυλομάγαζο που σφάζονται κορμιά,
την αγάπη σου φοράω ρούχο δανεικό
και βουλιάζω μια ζωή σαν τον Τιτανικό.

Μαχαίρια είναι δίκοπα τα αμαρτήματα σου
παράτα με καλύτερα εσύ και ο έρωτας σου.

Βάλε μου να πιώ τον ωκεανό
να ξεχάσω πως υπάρχεις
για να μην πονώ.
Κέρνα με φωτιά να μην νιώθω πια
πως τρελαίνομαι για σένα
που είσαι μακριά.

Η χαρά μου ένα δάκρυ δίχως τελειωμό
κι ένας δρόμος που με πάει ντουγρού για το γκρεμό.
Είπες όταν σ’ έχω πλάι όλα τα μπορώ
και στο τέλος έκανες μια τρύπα στο νερό.

Μαχαίρια είναι δίκοπα τα αμαρτήματα σου
παρατά με καλύτερα εσύ και τα λεφτά σου.

Βάλε μου να πιώ τον ωκεανό
να ξεχάσω πως υπάρχεις
για να μην πονώ.
Κέρνα με φωτιά να μην νιώθω πια
πως τρελαίνομαι για σένα
που είσαι μακριά.

Έλεγα πως δεν θ’ αντέξω
μάτια μου γλυκά,
μακριά από σένα
είναι ωραία τελικά.