Περπατούσα στ’ όνειρό μου
κι είχε πέσει καταχνιά
σφαλιχτά τα παραθύρια
λυπημένα τα παιδιά

Μα τι όνειρο είν’ ετούτο
τρέμω ν’αποκοιμηθώ
έλα σκύψε μίλησέ μου
μήπω παρηγορηθώ

Βυθισμένο καραβάκι
και οι ναύτες πουθενά
κλαίγανε τριγύρω οι γλάροι
κι ήταν μαύρα τα βουνά

Επεφτε στο σπίτι χιόνι
και δεν είαμε φωτιά
ήσουνε στον κόσμο μόνη
και με παίρνανε μακριά