Tο καλοκαίρι θα ‘ρθει βιαστικό και καινούργιες θα ψάχνει αναμνήσεις
κι εμείς που τόσο αγαπιόμαστε σαν να μην είχαμε πριν αγαπήσει
θα διαλέξουμε κάποιο νησί και θα πάμε κάμπινγκ για τη φάση
δεν θα αποδεχτώ, ούτε καν, οτι έχω για τέτοια γεράσει

«Μες στο καράβι ζακέτα να πάρεις», μου είπες, «θα κάνει χειμώνα»
Η μπουκαπόρτα σαν βρύση ανοίγει, νερό οι επιβάτες κι εμείς μια σταγόνα
Επικίνδυνα αυξάνονται οι φορώντες παντόφλα με κάλτσα
και τα ντούκια που μοστράρουνε αλύσιδες χρυσές και τατού στα κούφια τους μπράτσα

Όσο στραβός κι αν είναι ο γυαλός ή στραβά εμείς κι αν αρμενίζουμε
Είσαι εσύ θαλασσά μου και φως, τα θεμέλια του κόσμου ας τρίζουνε
δεν με φοβίζουνε

Στα καμμένα μπαράκια που δίνου φτηνό αλκοόλ στον τουρίστα
τρεις Αγγλίδες πιωμένες ζητούν καραόκε κι οργώνουν την πίστα
Για την πάρτη τους μόνο είναι εκεί, δεν τις νοιάζει που όλα είναι χάλια
Με αμάνικα οι ντόποιοι μπαρμπάδες χαζεύουν, τους τρέχουν τα σάλια

Τα λαστιχένια παπούτσια θα πάρω, εκείνα που πάντα μισούσα
που ‘χουνε οι ζουμπουρλούδες κυρίες μην πονάει στα ρηχά, στα βράχια η πατούσα
Παγωτό μηχανής θα ζητάω και θα ψάχνω όλο το μεσημέρι
Βραχιολάκι χακούνα ματάτα δεν γλιτωσα, μ΄έπιασαν κότσο κι έχω στο χέρι

Όσο στραβός κι αν είναι ο γυαλός ή στραβά εμείς κι αν αρμενίζουμε
Είσαι εσύ θαλασσά μου και φως, τα θεμέλια του κόσμου ας τρίζουνε
δεν με φοβίζουνε

Ηθηκοοικονιμικοαισθητικοοικολογική κρίση
σ’ έναν πύραυλο γι’ άλλο πλανήτη θα ‘χα μπει αν δε σ’ είχα γνωρίσει
Το καλοκαίρι όμως θα ‘ρθει ξανά και καινούργιες θα ψάχνει αναμνήσεις
κι εμείς, καρδιά μου, αγαπιόμαστε σαν να μην είχαμε πριν αγαπήσει
Εμείς, καρδιά μου, αγαπιόμαστε σαν να μην είχαμε πριν ποτέ ξανά αγαπήσει