Χώρο δεν έχω στην καρδιά
τη μοναξιά να βάλω
τους λαβωμένους έρωτες
σεργιάνι να τους βγάλω.

Πέτρινη έχω την καρδιά
και τούτη ραγισμένη,
απ’ τις ρωγμές της στάζουνε
δάκρυα ζωής χαμένης.

Φτερά δεν έχω αετού
στα όρη για να φτάσω,
φωλιά να πλέξω εκεί ψηλά
μονάχος ν’ απαγκιάσω.

Μονάχα έχω ένα τζουρά
κι ένα μπαγλαμαδάκι,
που μου βαστάνε συντροφιά
στης νύχτας τ’ αεράκι.