Το πρωί που ξυπνάς,
κάτι λείπει, κάτι περισσεύει,
το όνομα σου ξεχνάς,
το όνειρο μιας φωτιάς σε μπερδεύει.

Μες στον κόσμο γυρνάς,
και στα μάτια δεν κοιτάς κανέναν,
λεωφόρους περνάς,
και ένα ξέρω ζητάς σαν και εσένα.

Τα πάντα γύρω καίγονται,
και σβήνονται απ’ το χάρτη,
κανείς δεν κάνει τίποτα,
και γίνονται όλα στάχτη.

Μετά την φωτιά,
πετάς πάνω από την πόλη,
μονάχα εσύ αλλάζεις,
κι ολόιδιοι είναι όλοι,

Κάθε βράδυ ξανά,
στο σκοτάδι φωτιά θεριεύει,
απ’ τους τοίχους περνάς,
μες τον ύπνο σου παραμονεύει.

Θα μεταμορφωθείς,
απ’ την φλόγα σε ουράνιο σώμα,
μα η παλιά σου ζωή,
θα γυρεύει να πει κάτι ακόμα.

Τα πάντα γύρω καίγονται,
και σβήνονται απ’ το χάρτη,
κανείς δεν κάνει τίποτα,
και γίνονται όλα στάχτη.

Μετά την φωτιά,
πετάς πάνω από την πόλη,
μονάχα εσύ αλλάζεις,
κι ολόιδιοι είναι όλοι.