Γυναίκα, εγώ θα ήθελα να είμαι παιδί σου, για να σου πιω
το γάλα του στήθους σαν από πηγή,
για να σε κοιτάζω και να σε νιώθω πλάι μου και να σ’ έχω
με το χρυσό σου γέλιο και την κρυστάλλινη φωνή.

Για να σε νιώθω στις φλέβες μου σαν θεός των ποταμών
και να σε λατρεύω στα τρύπια κόκαλα του θανάτου,
για να περάσει η ύπαρξή σου αβίαστα πλάι μου,
και να βγαίνεις στους στίχους –αμόλυντη–

…Πώς θα μπορούσα να σε αγαπήσω, πώς θα μπορούσα
να σε αγαπήσω, να σε αγαπήσω όπως κανείς δεν έμαθε ποτέ.
Να πεθάνω και ακόμη πιο πολύ
να σε αγαπήσω.

Και ακόμη πιο πολύ
να σε αγαπήσω
και ακόμη πιο πολύ.