Μια στα τόσο λαμβάνουμε ένα μήνυμα
από φίλους που έχουμε καιρό να δούμε.
Μέλη της οικογένειας προσπαθούν να επικοινωνήσουν μαζί μας,
να ρωτήσουν για παλιά ζητήματα. Τελικά, όλους μας
κάτι μας προβληματίζει.

Μπορώ ν’ ακούσω τα σημάδια να σπάνε.
Το να ’χεις μισο-ζήσει σε αερόστατο που πετάει για το Φρέσνο
είναι μια λύση, τουλάχιστον για τώρα. Είναι διαφορετικά...
στο σπίτι. Αφού έχουμε πάει στην πόλη για λίγες μέρες
και ίσως μετακομίσει, κάπου, αλλά σε κοντινή απόσταση,
αυτό είναι του φιλιού η μόνη επιφάνεια. Μεσημεριανή αναρρόφηση.
Είναι αλμυρό - ας το καταβροχθίσουμε,
ή ας κάνουμε κάτι γι’ αυτό, σκουριασμένο στον πάτο
προτού φτάσουμε σ’ αυτό το παρελθόν.

Ήταν μια στιγμή, τι να πω.

*(Domani, dopodomani: Ιταλ.: Αύ­ριο, με­θαύ­ριο.)