Αγαπητό φάντασμα, ποιο καταφύγιο
στο μεσημεριανό πλήθος; Θα γράψω
για μια ώρα, μετά θα διαβάσω
τι έχει γράψει κάποιος άλλος.

Δεν έχεις έπαυλη ώστε αυτό να συμβεί εκεί.
Οι περιπέτειές σου όμως μοιάζουν με ασφαλή σπίτια,
αφού γνωρίζεις πού να σταματήσεις μια περιπέτεια
μιας άλλης τάξης, σαν να αξιοποιείς τον καιρό.

Εμπλεκόμαστε κι εμείς σ’ αυτή τη σκηνή,
και όταν λέμε την ίδια φράση μαζί:
«Είχαμε κάποτε ένα από αυτά»,
έχει την ίδια σημασία όπως ένας πυροβολισμός στο σκοτάδι.

Ένας από εμάς παραμένει πίσω.
Ένας από εμάς προχωράει προς στη γέφυρα
σαν σε χαλί. Η ζωή – είναι υπέροχη –
ακολουθεί και μένει πίσω.