Πώς να την πεις την ομορφιά, πώς να την τραγουδήσεις
να σου κρατήσει συντροφιά γλυκά σαν της μιλάς.
Πώς να την πεις την ομορφιά, πώς να τη φυλακίσεις
στα δυο σου χέρια απαλά προτού χαθεί μεμιάς.

Θα βάλω στόμα ρόδινο, δυο μάτια ελαφίσια
μακρύ λαιμό από φίλντισι, μεταξωτά μαλλιά
λεπτό κορμί εβένινο και Μπρουνελέσκι στήθια
μια σχισμούλα απόκρημνη και μια μικρή ελιά.


Πώς να την πεις την ομορφιά πώς να τη ζωγραφίσεις,
πώς να την πάρεις αγκαλιά ακοίμητο μωρό;
Κι άμα την πεις την ομορφιά κι άμα την τραγουδήσεις
τα λόγια θα στερέψουνε σαν μιας πηγής νερό.


Θα βάλω στόμα ρόδινο, δυο μάτια ελαφίσια
μακρύ λαιμό από φίλντισι, μεταξωτά μαλλιά
λεπτό κορμί εβένινο και Μπρουνελέσκι στήθια
μια σχισμούλα απόκρημνη και μια μικρή ελιά.

Και θα σκαλίσω μάρμαρο όταν με εγκαταλείπει
να στέκομαι στο πλάι της να με παρηγορώ
μα σα γυρνάω να τη δω Καρυάτιδα θα λείπει
πως να την πω την ομορφιά άμα δε τη θωρώ.