Θα κρεμαστώ σ' ένα μπαλόνι πορφυρό
Και θα φορέσω τη θηλιά του στο λαιμό μου
Να ξανασάνω στο ταξίδι το κρυφό μου
Που ούτε απέξω απ' το μπαλκόνι δεν θωρώ

Θα το φουσκώνω να με πάει στα ψηλά
Θα το λυγίζω να γυρνάει μες στα σοκάκια
Και θα χαζεύω τα παιδιά και τα σκυλιά
Καθώς χαράζουν αυλακιές στα μονοπάτια

Θα κρυφακούω των αγίων τις προσευχές
Και θα λουφαζω όταν οι γλάροι ταξιδεύουν
Δροσιά θα στάζω στα κορμιά που υποφέρουν
Για να ποτίζονται οι ένοχες σιωπές

Θα ξαποσταινω όταν τα αστέρια θα γλιστρούν
Ευχή κρυφή σ' άσπρο χαλίκι απλωμένο
Βροχή θα γίνω μες στο χώμα το σπαρμένο
Εσύ ν' ανθίζεις και εγώ να ανασαίνω