Άσπρο φουστάνι, κόκκινα χείλη
Μαλλιά πλεγμένα, χάντρα στολίδι
Νέκταρ και μέλι ποιός σε τρυγάει
Κορμί αθώο πόθους σκορπάει

Μάτια βρεγμένα, δειλά μου μάτια
Σε κάθε νεύμα χίλια κομμάτια
Σιωπή και κρότος ίδιο μαράζι
Μασκαρεμένη ντροπή μου μοιάζει

Σπλάχνα που ουρλιάζουν και αίμα που βράζει
Κανένα τέρας πια δεν σε σκιάζει
Στ' άδεια τα σκέλια θρέψε τ' αγιάζι
Γι'αυτό τον κόσμο που δεν αλλάζει

Πέδιλα άσπρα πατούν το χώμα
Ξεπλένει ο αέρας όλη τη βρώμα
Κι αυτή η αλήθεια πόσο σου πάει
Ριχτην στους ώμους όταν φυσάει