Μία βόλτα δεν με πήγες, πόσο το πεθύμησα
κι είχα απαιτήσεις λίγες, μόνο αυτό σου ζήτησα.

Να πηγαίναμε Μυκήνες, στην Επίδαυρο μαζί
μες στις ομορφιές εκείνες, π’ ομορφαίνουν τη ζωή.

Να πηγαίναμε μια βόλτα
έστω στο Λυκαβηττό,
σβήσε πίσω μας τα φώτα
και ξεκλείδωσε την πόρτα
τίποτ’ άλλο δεν ζητώ.

Με το ΚΤΕΛ ή με το τραίνο, δίχως μέλλον και σκοπό
και στον ώμο σου να γέρνω, να σου λέω σ αγαπώ.

Μόν’ αυτό μου έχει λείψει, μια μονάχα εκδρομή
μια ακρογιαλιά, μια δύση, κι έν’ ατέλειωτο φιλί.

Να πηγαίναμε μια βόλτα
έστω στο Λυκαβηττό,
σβήσε πίσω μας τα φώτα
και ξεκλείδωσε την πόρτα
τίποτ’ άλλο δεν ζητώ.

Πήρα άδεια απ’ τη σημαία κι ένα Σάββατο ρεπό
στ’ Αναπλιού την προκυμαία, ν’ απαγγέλουμε Ρεμπώ.

Σου ’πα σαν τρελή σε θέλω και μακριά σου δεν μπορώ
παίζει η θάλασσα το τσέλο, χάρισέ μου το χορό.

Να πηγαίναμε μια βόλτα
έστω στο Λυκαβηττό,
σβήσε πίσω μας τα φώτα
και ξεκλείδωσε την πόρτα
τίποτ’ άλλο δεν ζητώ.