Πίνουμε πάλι τη ζωή μας ρεφενέ
σαν σε ασπρόμαυρη ταινία του εξήντα,
σε μια πατρίδα που θυμίζει καφενέ
κι όλα γλυκαίνουνε με Χιώτη – Μαίρη Λίντα.

Σε μια πατρίδα που θυμίζει καφενέ
σαν σε ασπρόμαυρη ταινία του εξήντα.

Όμως απόψε έχει φεγγαράδα
και τα παιδιά ανάβουν τις φωτιές,
γλυκό κρασί στα χείλη μια καντάδα
ελπίδες έρωτες και καθαρές ματιές.

Θα ’μαστε πάντοτε τ’ ονείρου εραστές
και στη ζωής μας ορκισμένοι κωπηλάτες,
παραδομένοι στους μεγάλους ποιητές
και στην αγάπη μαθητές και ιχνηλάτες.

Θα ’μαστε πάντοτε τ’ ονείρου εραστές
και στη ζωής μας ορκισμένοι κωπηλάτες.