Άσπρη μαλλιαρή γατούλα,
μια χαδιάρα νοστιμούλα,
ξέρει λίγα ελλονικά,
γαλλοκά κι ισπανιοκά.

Η καρδιά της μες στα στήθια
–δεν σας λέω παραμύθια–
δίνει σ’ όλους μετρητά,
με μια λέξη «νιαουρητά».

Μια φορά η Αναστασία
με τον Πάρη, την Ηρώ,
κάναν ακαταστασία
παίζοντας με το νερό.

Η Μπιάνκα σαν τους είδε
χαμογέλασε και πήρε
απ’ το πιάνο δυο βιβλία
με ουρά: Γατοπαιδεία!

Διάλεξε προπάντων ένα
για τη νοηματική –
δεν το άγγιζε κανένα
λάθος στη γραμματική.

Και συλλάβισε με χέρια,
που ’χαν μάτια γαλανά,
όλα τ’ ουρανού τ’ αστέρια –
γκράτσιας ε βουαλά!