Τετρασύλλαβο αστεράκι
προφυλάγει από ψηλά
ένα ψάρι-προσφυγάκι
που ζητά παρηγοριά.

Κι όπως λάμπει με μια χάρη
τ΄ αστεράκι στο νερό
σαν χρυσόμαλλο φεγγάρι,
λέει στο ψάρι τούτα δω:

«Έλα, φίλε, στην παρέα
μια ολάνθιστη αυγή,
κοίτα η πλάση, πάντα νέα,
δυνατά σε προσκαλεί.

Μήτε να σε πολυνοιάζει
ποιος ψαράς καραδοκεί
ν’ αγκιστρώσει μες στ’ αγιάζι
λάμψη, πριν αυτή απλωθεί».

Μα τ’ αστέρι δε γνωρίζει
το ψαράκι πως μπορεί
αστραπή να ξεχωρίζει
κι ουρανού μαρμαρυγή.

Κάνοντας τη νύχτα μέρα
να του δέσει τα μαλλιά,
μες στον θαλασσί αγέρα
πήρε κι έδωσε χαρά.