Εξαπτερυγούσαν, αλαφροπετούσαν
οι βεντάλιες-λέξεις και δοξολογούσαν.
Αλαφροπετούσαν μ’ ανοικτή βεντάλια
ωσάν περιστέρια﮲ σφρίγος και ζωντάνια.

Γλυκοχάραζε﮲ ήλιος πέρα στις συστάδες
άσπριζε τη νύχτα﮲ αίφνης ανεράδες.