Στο δρόμο Κυριακή πρωί
λυμένοι όλοι οι κάβοι
βήμα αργό σαν προσευχή
κι οι σκέψεις μου καράβι.

Νερό κι αρμύρα στην πληγή
και στην παλιά μου λύπη
έρχεται φεύγει η Κυριακή
μα η χαρά μου λείπει.

Η μοναξιά μου φυλακή
με ανοιχτές τις πόρτες
δώρο χωρίς αντίδωρο
του ονείρου μου οι βόλτες.

Νερό κι αρμύρα στην πληγή
και στην παλιά μου λύπη
έρχεται φεύγει η Κυριακή
και η χαρά μου λείπει.