Μη με πιέζεις γιατί θα σπάσω
δώσε μου χρόνο για να ξεχάσω
φωτιά και σίδερο σε κάθε βήμα
Αγάπη θάλασσα, Έρωτας κύμα.

Ως την Ομόνοια με παρασέρνεις
με κυλιόμενες ελπίδες φέρνεις
πότε την Άνοιξη, πότε Χειμώνα
και ζω μετέωρος μες σε κυκλώνα.

Μεταξύ συρμού και αποβάθρας
μια ζωή, μια διαδρομή να σε ζητώ
μεταξύ συρμού και αποβάθρας
μια ζωή, σε μια διαδρομή
είσαι αέρας που με σπρώχνει στο κενό.

Μη με χαρίζεις έφυγε η ώρα
τα καλοκαίρια μου βροχή και μπόρα
πόσα ταξίδια, πόσα φεγγάρια
να βρω τον ήλιο μες στα σκοτάδια.

Μες στην υδρόγειο γυρεύω θέση
ο ουρανός μου για να χωρέσει
σε μιαν ασπρόμαυρη φωτογραφία
θα ζω του ονείρου μου την ουτοπία.

Μεταξύ συρμού και αποβάθρας
μια ζωή, μια διαδρομή να σε ζητώ
μεταξύ συρμού και αποβάθρας
μια ζωή, σε μια διαδρομή
είσαι αέρας που με σπρώχνει στο κενό.