Με ταξιδεύει και με πάει μακριά
είναι η θλίψη που οδηγάει την ψυχή μου
μένω ακίνητος μα χάνομαι βαθιά
φωνή αδύναμη είναι τώρα η φωνή μου.

Κοιτάω πάλι σε χρόνια μακρινά
ζητάω πίσω όλα τα χαμένα
μα θα 'πρεπε να το φωνάξω δυνατά
κι όχι με ψίθυρους και μάτια παγωμένα.

Είν' η ζωή ένα παιχνίδι
μα πιο πολύ είναι ένας αγώνας
πρέπει να θέλουμε τα πάντα φωναχτά
να μην ξεχάσει κι αρρωστήσει η ψυχή.

Τι όμως κι αν τα παραδέχομαι όλ' αυτά
είναι οι σκέψεις πυρετός στην ύπαρξή μου
μένω ακίνητος μα φεύγω μακριά
φωνή απόγνωσης για πάντα η φωνή μου.

Κι εσύ που έμαθες να ζεις μες στη σιωπή
μεγάλα κύματα χτυπούσαν στο κορμί σου
είχες μια δύναμη που στέκονταν κρυφή
μέσα σε μία τόσο ήρεμη μορφή.

Είν' η ζωή ένα παιχνίδι
μα πιο πολύ είναι ένας αγώνας
πρέπει να θέλουμε τα πάντα φωναχτά
γιατί μας έρχεται μονάχα μια φορά.